برخی از بیماریهای طیور که شرکت ایرواک علیه آنها واکسن می سازد

1- بیماری پاستورلوز طیور ( وبای مرغان)

عامل بیماری پاستورلامولتوسیدا است. لویی پاستور در اوایل دهه 1880 توانست اولین واکسن باکتریایی را علیه این بیماری تهیه و با موفقیت استفاده کند. این بیماری به سه شکل فوق حاد ، حاد و مزمن بروز می کند. در بین پرندگان، اردک ، غاز و بوقلمون حساس تر از مرغ و خروس هستند و پرندگان مسن بیشتر از جوجه ها درگیر می شوند. در شکل فوق حاد تلفات بالا و ناگهانی تنها علامت مشخصه است و در کالبد گشایی،پرخونی لاشه و پتشی متعدد در احشا مشاهده می شود. در حالت حاد ، تب بالا ، بی اشتهایی، بی حالی و اسهال  دیده شده، مرگ در عرض چند ساعت فرا می رسد.در کالبد گشایی خیز ریوی ، پنومونی و پری هپاتیت بارز است. در حالت مزمن ، تورم ملتحمه چشم، تورم و سفتی تاج و ریش ، لنگش و تنگی نفس مشاهده می شود که در کالبد گشایی تورم مفصل پنیری در مفاصل پا و اکسودای پنیری در گوش میانی جلب نظر می کند . توصیه بر این است که طیور حساس دو بار در سال واکسینه شوند. 

2- بیماری نیوکاسل

عامل بیماری پارامیکسوویروس تیپ 1 پرندگان از خانواده پارامیکسوویریده با ژنومی از جنس RNA  است. این بیماری اولین بار در سال 1926 توسط کرانولد از جاوه گزارش شد. در ایران نیز اولین بار در سال 1329 در تبریز توسط محققین مؤسسه رازی تشخیص داده شد. اغلب پرندگان اهلی و وحشی ( به خصوص جوجه ها) به این بیماری حساسند ولی پرندگان گوشتخوار مقاومت بیشتری دارند. ورود عامل بیماری به بدن عمدتاً از راه دستگاه تنفس و گوارش است. بر حسب حدت ویروس شدت واگیری متفاوت است که به اصطلاح لنتوژنیک ( خفیف) ، مزوژنیک (متوسط ) و ولوژنیک (حاد) خوانده می شود. نشانه های بیماری به سه فرم تنفسی ( ترشحات بینی ، نفس نفس زدن ، تنفس دهانی و سرفه ) ،گوارشی ( بی حالی و بی اشتهایی ، عطش زیاد و اسهال ) و عصبی ( لرزش عضلانی ، فلج جزیی و یا کامل پاها و بال ، حمله های صرع مانند، انعطاف سر و گردن به طرفین یا ستاره نگری ، تلوتلو خوردن  و عقب عقب رفتن ، دور خود چرخیدن و افتادن به زمین که با تحریک دست یا صدا این علائم تشدید می شود) است که ممکن است به صورت انفرادی و یا کمپلکس دیده شود. در نهایت مرغ مبتلا تلف می شود.در مرغان تخم گذار افت تخم گذاری، لمبه گذاری و تغییر شکل پوسته تخم مرغ به چشم می خورد.

3- بیماری برونشیت عفونی

عامل بیماری جزو گروه 3 کورونا ویروس از خانواده کورونا ویریده با ژنومی از جنس RNA  است. اولین باردر سال 1931 در آمریکا شناسایی شد . این ویروس دارای سر و تیپ های مختلف است که سروتیپ ماساچوست شایع ترین ویروس در ایران و جهان است. ما بین سروتیپ های مختلف ویروس مصونیت متقاطع وجود ندارد. ورود عامل بیماری به بدن از راه دستگاه تنفس است. برونشیت عفونی یکی از بیماری های حاد دستگاه تنفس ماکیان است که بیشتر جوجه های با سن کمتر از 4 هفته را درگیر ساخته و به سرعت منتشر می شود. علایم آن عبارتند از: آبریزش بینی ، تنفس دهانی ، خس خس و سرفه و عطسه ، احساس سرما و تجمع جوجه ها در کنارهم ، ضعف و لاغری . واگیری تا 100% و تلفات تا 30% در جوجه ها دیده می شود. در مرغان تخم گذار باعث افت تخم گذاری و تغییر شکل تخم مرغ می شود. وجود ترشحات سروزی در نای و حنجره و چرک پنیری در برونشیول ها از علایم کالبدگشایی است. 

4- بیماری لارنگوتراکییت عفونی

عامل بیماری آلفا هرپس ویروس جزو خانواده هرپس ویریده با ژنومی از جنس DNA  است. اولین بار در سال 1925 توسط می در آمریکا شناسایی شد. انتقال بیماری از راه دستگاه تنفسی است. این بیماری بسیار مسری است و اغلب در مرغان 18-4 ماهه بروز می کند . نشانه های آن عبارتند از : عطسه و سرفه ، ترشحات بینی و چشم ، تنگی نفس ، تورم چشم و خس خس با تنفس صدا دار، مرغ ها گردن خود را به جلو کشیده و راست نگاه می دارند تا راحت تر تنفس کنند. در حالت وخیم بیماری ، مخاط خونی از دهان و بینی پرنده دفع می شود که باعث خونی شدن منقار ، صورت و پرها می شود، واگیری تا 100% و تلفات به 70-50% می رسد. وجود جراحت، خون ریزی و غشاهای کاذب در حنجره، نای و برونش ها از علایم کالبدگشایی است. لارنگوتراکییت اولین هرپس ویروسی است که روش های ابتکاری واکسیناسیون علیه آن انجام گرفت. 

5- بیماری آبله پرندگان

عامل بیماری آوی پاکس ویروس جزو خانواده پاکس ویریده با ژنومی از جنس  DNA است. اولین بار در سال 1902 توسط مارکس و استیکر شناسایی شد. این بیماری به دو صورت جلدی  و مخاطی ( دیفتریک ) بروز می کند. در فرم جلدی دانه های آبله در نواحی بدون پر و بیشتر بر روی سر ( تاج، ریش، اطراف دهان و بینی و چشم ها ) بروز می کند، پرندگان مبتلا اشتها نداشته ، کم کم لاغر می شوند. در فرم دیفتریک دانه ها در ناحیه دهان ، حلق و نای نیز ظاهر شده ، عوارض ناشی از آن حتی به مرگ پرنده نیز می انجامد.

6- بیماری آنفلوآنزای پرندگان

عامل بیماری گونه آنفلوآنزای A  از خانواده اورتومیکسوویریده با ژنومی از جنس RNA  است. اولین بار در سال 1880 در ایتالیا شناخته شد. در ایران در سال 1332 برای اولین بار مشاهده شد. این ویروس دارای آنتی ژن های Hو N است که تحت گونه های مختلفی دارند. انتقال بیماری از راه تماس نزدیک است. نشانه های بیماری عبارتند از :

شروع ناگهانی بیماری همراه با تلفات بالا، قطع تخم گذاری ، سرفه و عطسه و خس خس کردن، ترشحات زیاد چشم، التهاب سینوس ها و تورم سرو صورت ، اسهال، کبودی تاج و ریش و بروز لکه های سفید و نکروتیک در آن ها.